سلام پرتوکار

در این بیماری ,استخوان لونیت منبع خونرسانش را از دست می دهد  ودراثر آن می میرد . این تغییرات سبب درد و سفتی در حرکت مچ می شود. در مراحل پیشرفته تر استخوان لونیت کاملا تحلیل می رود وباعث تغییر موضع استخوان های دیگر می شود.این تغییرات نهایتا باعث استئوارتریت می شود.
کین باخ بیماری معمولی نیست ، به علاوه بسیار آهسته رخ می دهد به طوری که بیمار ممکن است تا مراحل پیشرفته نیز متوجه بیماری خود نگردد. این دو ویژگی سبب آن شده که علت این بیماری تا کنون ناشناخته باقی بماند و اطلاعات کمی از آن در دست باشد.
این بیماری بیشتر در سنین 20 تا40 سال رخ می دهدودر مردان 2 برابر زنان است.به ندرت در هر دو مچ رخ می دهد.
کین باخ نخستین کسی بود که در 1910 از روی تصاویر اشعه ایکس این بیماری را مطرح کرد و علت آن را آسیب دیدگی منابع خونرسان لونیت دانست .
علایم کلینیکی عبارتند از : محدودیت حرکت, درد در ناحیه مچ, ناتوانی درچنگ زدن و....
تشخیص این بیماری و مرحله آن  با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس و یا MRI  امکان پذیراست. استخوان مرده در تصاویر رادیو گرافی به رنگ سفید در می آید.
مرحله 1: استخوان منبع خونرسان خود را از دست می دهد و ممکن است شکستگی در لونیت رخ دهد.تصاویر رادیوگرافی طبیعی  هستند ولی اسکن استخوان نرمال نیست  و MRI  بیماری را نشان می دهد.
مرحله 2 : چگالی لونیت در مقایسه با سایر استخوان های کارپال به طور معینی افزایش می یابد حتی ممکن است تغییرهای مختصری در طول لونیت مشاهده شود. استخوان به علت از دست دادن منبع خونرسان خود سخت می شود.
مرحله 3 :در این مرحله، بیماری، ساختار استخوانهای کارپال و حرکت آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.لونیت در صفحه فرانتال تحلیل رفته و درصفحه ساجیتال درازمی شود و ممکن است به چند تکه خرد شود. استخوان کاپیتیت به طور پروگزیمال جابجا می شود.این مرحله به دو زيرگروه A وB تقسیم می شود.
مرحله4 :در این مرحله علاوه بر وجود علایم مرحله های قبل انحطاط عمومی کارپال رخ می دهد و منجر به استئوآرتریت می شود.

پراجکشن: AP مچ دست جهت مشاهده لونیت بدون هم پوشانی با سایر استخوانها وبررسی کین باخ در ضمن در این پراجکشن فواصل بین مفصلی بهتر از PA دیده می شود