سلام پرتوکار

سه روز از پر کشیدنت گذشته!

چه کرده بودی که همه از رفتنت داغدار شدن؟!

تمام تصویر ذهنی من از تو لبخندهاته!

کاش تو نمی رفتی! کاش!

هنوز باورم نشده که یکی از بهترین همکلاسیامون رو از دست دادیم! هنوز باورم نمیشه که زندگی انقدر بی دلیل تموم میشه! و تو می مونی و کلی آرزویی که به دلت مونده! انگار همین دیروز بود که توی جشن  با علاقه فعالیت می کرد! انگار همین دیروز بود که گفتن تصادف کرده! ولی چیزیش نیست! امتحانو بندازیم شنبه که اونم باشه! نمی دونستیم شنبه به جای دیدنش خبر بی هوشیش رو می شنویم! یه هفته التهاب! یه هفته دعا دعا دعا! یه هفته خدا خدا خدا! تا همین پریروز روز سه شنبه! سر کلاس فیزیک سونو نشسته بودیم! با کلی امید صندلی خالیشو نگاه می کردیم! یهو دنیا رو سرمون خراب شد! جواد روانبخش! رفت! به همین سادگی! رفت و تمام دانشکده رو داغ دار کرد! رفت! به همین سادگی رفت! هنوز باورم نمیشه! باید برای جواد فاتحه بخونم! باورم نمیشه!

خدا به خانواده اش صبر بده! به مادرش خصوصا! مادری که بش گفتن پسرت تصادف کرده اما داره خوب میشه! مادری که به جای خنده های پسرش چهره سرد و آرومشو می بینه! خدایا! خودت بهش تحمل بده!