ضربه به سر موجب از دست رفتن فورى هشیارى مى‌شود.اگر موقتى بوده و با پاتولوژى جدى دیگر مغز همراه نباشد، بیهوشی (concussion) نامیده مى‌شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز،  تغییرات بلندمدت وضعیت هشیارى ممکن است در اثر هماتوم پارانشیمال، ساب‌دورال، یا اپیدورال یا پارگى گسترده اکسون‌هاى ماده سفید به‌وجود آید. احتمال شکستگى جمجمه در بیماران مبتلا به رینوره CSF، هموتیمپانوم، و اکیموز پرى‌اوربیتال یا ماستوئید وجود دارد. تروماى نخاع مى‌تواند موجب از دست رفتن موقتى فونکسیون یا از دست رفتن دائمى فونکسیون حرکتی، و اتونوم در زیر سطح اسپاینال ضایعه شود.

صدمات به سه دسته تقسیم می شود:

صدمات مینور در اثربیهوشی

صدمه با شدت متوسط

صدمه شدید

صدمات مینور در اثر بیهوشی: در اثر بیهوشی بیمار دچار صدمه مینور سر که پس از یک دوره کوتاه بیهوشى (< ۱ دقیقه)، هشیار و متوجه است، ممکن است سردرد، یک دوره مختصر فراموشی، مشکل در تمرکز، یک اپیزود منفرد استفراغ، یا سرگیجه خفیف داشته باشد. همچنین ممکن است سنکوپ وازوواگال رخ دهد.

پس از چندین ساعت تحت نظر بودن، بیماران ایندسته از صدمات مى‌توانند به خانه برده شده و به‌ وسیله خانواده یا دوستان تحت نظر باشند. بیشتر بیماران در گرافى‌ها فاقد شکستگى جمجمه یا در CT فاقد خونریزى مى‌باشند.

سردرد ثابت در روزهاى پس از تروما شایع است. سردرد شدید دائمى و استفراغ مکرر معمولاً اگر معاینه نورولوژیک طبیعى باشد خوش‌خیم است ولى در چنین شرایطى بررسى‌هاى رادیولوژیک باید انجام شده و بسترى در بیمارستان تأیید شود.

صدمه با شدت متوسط
صدمه با شدت متوسط بیمارانى که در کما نبوده ولى دچار اغتشاش فکرى دائمی، تغییرات رفتاری، هشیارى در زیر سطح نرمال، گیجى بیش از حد، یا علایم نورولوژیک موضعی مانند همى‌پلاژی، هستند باید در بیمارستان پذیرش شده و به‌زودى یک CT اسکن از آنها تهیه شود.معمولاً یک کنتوزیون یا هماتوم ساب‌دورال پیدا مى‌شود.

ممکن است در بیماران کمائى که دچار ضایعات پارگى اکسون در ماده سفید مغز شده اند،CT اسکن نرمال باشد.

بیماران دچار صدمه متوسط به سر باید تحت نظر پزشک  قرار بگیرند تا افزایش خواب‌آلودگی، دیسفونکسیون تنفسی، و گشادشدگى مردمک تشخیص داده شود و باید مورد منع مصرف مایعات (مگر هنگامى‌که دیابت بى‌مزه وجود دارد) قرار گیرد. اختلالات توجه و حافظه  حرکات خودبه‌خودی، هفته‌ها یا ماه‌ها پس از صدمه به حالت نرمال برمى‌گردند.

صدمه شدید
صدمه شدید بیمارانى که در کما هستند از آغاز نیازمند توجه نورولوژیک فورى و اغلب احیاء مى‌باشند. پس از انتوباسیون، با دقت در عدم تغییر شکل مهره‌هاى سرویکال، عمق کما، سایز مردمک‌ها و میزان واکنش آن، حرکات اندام، و پاسخ‌ها مورد بررسى قرار مى‌گیرد.

به محض اینکه فونکسیون‌هاى حیاتى اجازه دهند و عکس مهره‌هاى گردنى و یک CT اسکن تهیه شود، بیمار باید به واحد مراقبت‌هاى بحرانى منتقل شود. یافته یک هماتوم اپیدورال یا ساب‌دورال یا خونریزى اینتراسربرال بزرگ نیازمند تخلیه فورى با جراحى است که موجب نجات جان بیمار مى‌شود.

احتمالاً بهترین راهنما براى ادامه درمان اندازه‌گیرى مستقیم ICP مى‌باشد.

تمامى عواملى که به‌طور بالقوه حال بیمار را بدتر مى‌کنند باید حذف شوند.

هیپوکسی، هیپرترمی، هیپرکاربی، بد قرار گرفتن سر، و میانگین بالاى فشار راه‌هاى هوائى در اثر ونتیلاسیون مکانیکى همگى موجب افزایش حجم خون مغز و ICP مى‌شوند.

اگر ICP پس از این درمان همچنان بالا باشد نشانه پیامدهاى بد خواهد بود.

پ.ن ICP intracranial pressure یا همان افزایش فشار داخل جمجمه ای می باشد!