سینوزیت (Sinusitis) آماس حاد یا مزمن لایهٔ مخاطی در یک یا چند حفره اطراف بینی است.
سینوس ها حفره‌های خالی در استخوان‌های جمجمه و صورت هستند. هر عاملی که موجب پرشدن و گرفتگی آن‌ها شود، سینوزیت ایجاد خواهد کرد. سرماخوردگی، حساسیت و یا انحراف تیغه بینی از عوامل این بیماری هستند. درد، تب خفیف، ترشحات بینی و حلق خصوصاً در صبح‌ها از علائم این بیماری هستند. سردردهای صبح‌گاهی در زمان بیدار شدن از خواب به صورت کاملاً مشخص به وجود مشکلی در سینوس اشاره دارد.

همچنین درد در پیشانی، در محل سینوس‌های پیشانی در زمان لمس، درد در فک و دندان‌های بالایی و دردناکی گونه‌ها در زمان لمس‌کردن (در اثر عفونت سینوس‌های فک بالا)، تورم یا درد بافت اطراف چشم‌ها یا کناره‌های بینی، اختلال در حس بویایی و گرفتگی بینی از دیگر نشانه‌های بیماری هستند.

در هـر طرف صورت ۴ عدد سینوس وجود دارد که عبارت‌اند از:

۱- سینوس فکی (maxillary sinuses): در زیر چشم و در استخوان گونه واقع است. سینوزیت فکی باعث ایجاد درد و احساس فشار در گونه‌ها می‌شود (دندان‌درد و سردرد).

۲- سینوس پیشانی (frontal sinuses): در بالای چشم و در استخوان پیشانی قرار دارد.سینوس‌های پیشانی تا سن ۵-۱۰ سالگی وجود ندارند. این سینوس‌ها از سن ۷ سالگی به بعد پدید می‌آیند. سینوزیت پیشانی باعث ایجاد درد و احساس فشار در بالای چشم‌ها می‌شود (سردرد).

۳-سینوس پرویزنی (ethmoid sinuses): بین چشم و بینی و در استخوان پرویزنی واقع است. سینوس‌های فکی و پرویزنی از بدو تولد وجود داشته و تا ۱۸ سالگی به رشد خود ادامه می‌دهند. سینوزیت پرویزنی باعث ایجاد درد و احساس فشار بین بینی و چشم‌ها می‌شود(سردرد).

۴- سینوس شب‌پره‌ای (sphenoid sinuses): در پشت سینوس پرویزنی و چشم و در مرکز استخوان جمجمه، زیر غدهٔ هیپوفیز قرار دارد. سینوسهای شب پره‌ای در سنین بلوغ ظاهر می‌گردند. سینوزیت شب پره‌ای باعث ایجاد درد و احساس فشار پشت چشم‌ها می‌شود.

سینوزیت براساس دورهٔ بیماری به سه دستهٔ حاد (کم‌تر از ۴ هفته)، زیرحاد (۴ تا ۸ هفته) و مزمن (بیش‌تر از ۸ هفته) تقسیم می‌شود.

تشخیص سینوزیت مزمن از حاد از طریق سی تی اسكن انجام می شود چرا كه راه های درمان آنها متفاوت است. سینوزیت حاد، بیماری كوتاه مدتی است كه به آنتی‌بیوتیك‌ها و داروهای ضد‌احتقان به خوبی پاسخ می‌دهد. سینوزیت مزمن، سینوزیتی است كه حداقل شش ماه طول كشیده باشد كه در این مورد درمان دارویی و جراحی بطور توام انجام خواهد شد.

در بیشتر موارد سینوزیت مزمن بر خلاف سینوزیت حاد باكتریال است، اختلالات آناتومیك و بویژه انحراف تیغه میانی بینی و تغییر در وضعیت سیستم ایمنی (بویژه آلرژِی) شایعترین و مهمترین عامل زمینه ای و مستعد كننده سینوزیت مزمن است.

یکی از روش های معمول بررسی سینوس ها رادیوگرافی به روش واترز می باشد.

به طور كلي انجام راديو گرافي در تشخيص سينوزيت حاد لزومي ندارد و گرافي‌هاي ساده موارد مثبت و منفي كاذب زيادي دارد و تنها گاهي اوقات براي تاييد تشخيص يا بدست آوردن مدركي از درگيري مخاطي ممكن است انجام شود.

علائم راديو گرافيك مبنی بر سينوزيت شامل افزايش ضخامت مخاطي بيش از 6 ميلي متر در سينوس ماگزيلاي بالغين و بيش از 4 ميلي متر در اطفال و كاهش بيش از 33% از حجم سينوس ماگزيلا يا سطح مايع هوا در هر كدام از سينوس‌هاي پارانازال مي‌باشد.

انجام CT اسكن، محدود به نماي كرونال با فوكوس به كمپلكس استئومئاتال در مواردي كه تصوير برداري ضرورت داشته باشد، كمك كننده مي‌باشد. در موارد درگيري اربيت، CT با نماي كرونال و آگزيال انديكاسيون دارد و MRI اطلاعات مفيدي از درگيري بافت نرم را نشان مي‌دهد.