چند وقتیه نتایج آزمون کاردانی به کارشناسی اعلام شده و متاسفانه خیلی از دوستان مجاز نشدن و من کاملا درک میکنم که چه قدر ناراحت هستن چون کنکور ۸۷ منم همین تجربه رو پیدا کردم.انقدر از نتیجم شوکه بودم و ناراحت که با همه دعوا داشتم حتی با گوشی موبایلم ، گوشی که بارها زمین خورده بود و آخ نگفته بود از شدت عصبانیت طوری کوبیدمش به زمین که دیگه هیچ وقت روشن نشد. مدتی افسرده شدم توی شبانه روز ۱۲ ساعت می خوابیدم مدام وقتی یاد کنکور میفتادم گریه میکردم و غصه میخوردم فقط به یه دلیل اونم اینکه من خودم رو مستحق چنین نتیجه ای نمی دونستم و هیچکس انتظار نداشت من قبول نشم ! کلی طول کشید تا به خودم بیام و دوباره اراده کنم درس بخونم !بنابراین همه چیز رو تعطیل کردم . عمدا طرح نگرفتم ، مسائلی که احساساتم رو درگیر میکرد کنار گذاشتم و فقط با علاقه به دانستن بیشتر درس خوندم و طوری درس میخوندم که برام لذت بخش بود هیچ وقت کتابی رو بدون اینکه سرحال و با حوصله باشم باز نکردم.برنامه ریزی ، وای که چقدر مهمه من سال اول مستحق قبول شدن نبودم چون برنامه ی درستی نداشتم از طرفی کلی دل مشغولی بیخودی واسه خودم ساخته بودم و فکر میکردم با یه دست میشه چندتا هندونه برداشت و همه رو هم سالم به مقصد رسوند برنامه ریزی که فقط به یه هفته ویه ماه بپردازه به درد نمیخوره حالا نمیخوام در مورد برنامه ریزی بگم بعدا مفصل مینویسم اما حالا فکر میکنم باید بگم ما همیشه باید واقع بین باشیم از خودمون توقع بیجا نداشته باشیم  و وقتی شکست میخوریم ببینیم کجا اشتباه کردیم و بدون اتلاف وقت در جهت اصلاحش عمل کنیم به خودمون زمان بدیم و احساساتمون رو کنترل کنیم من مطمئنم هر کاری توی این دنیا راهی داره که حتما به نتیجه درست ختم میشه اگر و فقط اگر از راه درستش وارد بشیم

در ضمن یه توصیه جدی به همه دوستانی که کنکوری هستن !

من از خیلیا که میپرسیدم چقدر واسه کنکور بخونیم قبول میشیم بهم میگفتن ۳ یا ۴ ماه آخر نزدیک

کنکور اما تجربه به من یاد داد حداقل ۹ ماه زمان لازم داری که به نتیجه درست برسی

بنابراین از همین حالا به فکر برنامه ریزی و تهیه کتاب و خلاصه مقدمات درس خوندن باشین

اگه واقعا میخواین درس بخونید ،یاد بگیرید و ادامه تحصیل بدین.

زیادی طولانی شد ببخشید سرتون رو به درد آوردم!